Sakrament bierzmowania 1994

     W ostat­nim okre­sie prze­ży­wa­li­śmy wie­le uro­czy­sto­ści reli­gij­nych, któ­re przy­po­mi­na­ją, że czło­wiek jako isto­ta nie tyl­ko cie­le­sna żyje dru­gim wymia­rem rze­czy­wi­sto­ści. Takim świę­tem para­fial­nym było udzie­le­nie sakra­men­tu bierz­mo­wa­nia mło­dzie­ży przez J. E. ks. Arcy­bi­sku­pa Hen­ry­ka Gul­bi­no­wi­cza. W wypeł­nio­nym po brze­gi koście­le ponad 230 mło­dych para­fian otrzy­ma­ło przez ręce ks. Kar­dy­na­ła łaskę daru Ducha Świę­te­go, któ­ry „za pośred­nic­twem posłu­gi Urzę­du Nauczy­ciel­skie­go Kościo­ła wycho­wu­je Lud Boży, poma­ga­jąc mu sta­wać się ludem poko­ju i powszech­ne­go pojed­na­nia”  (Ojciec Świę­ty Jan Paweł II).
     Po powi­ta­niu dostoj­ne­go Gościa przez ks. pro­bosz­cza Bole­sła­wa Syl­we­strza­ka rodzi­ce zgro­ma­dzo­nej w koście­le mło­dzie­ży, świa­do­mi, że „wia­ra zasia­na w ludz­kiej duszy doma­ga się pie­lę­gna­cji”, pro­si­li o udzie­le­nie sakra­men­tu doj­rza­ło­ści chrze­ści­jań­skiej. Z rodzi­ca­mi współ­pra­cu­ją kato­lic­cy wycho­waw­cy, bo „szko­ła i Kościół powin­ny sta­no­wić dwa zgod­ne ośrod­ki wycho­waw­cze”, aby „ten mło­dy las, któ­ry wyrósł pośród star­sze­go lasu był zdro­wy i prze­ka­zał następ­ne­mu poko­le­niu całe dzie­dzic­two prawd, war­to­ści, tru­dów i ofiar, któ­re­mu na imię Pol­ska”.
     Czyn­ne włą­cze­nie się w litur­gię przed­sta­wi­cie­li mło­de­go poko­le­nia bierz­mo­wa­nych napa­wa opty­mi­zmem, że nie jest ono tyl­ko bier­nym odbior­cą tre­ści, ale podat­nym na wpły­wy swych kate­che­tów i kapła­nów budul­cem. Chłop­cy i dziew­czę­ta kl. VIII rozu­mie­ją­cy już sens wypo­wia­da­nych słów odno­wi­li też przy­rze­cze­nia chrztu świę­te­go. Oby codzien­nym swym dal­szym życiem zaak­cep­to­wa­li całe pra­wo Boże i rozu­mie­li tro­skę Kościo­ła o pod­nie­sie­nie pozio­mu moral­no­ści, a nie kry­ty­ko­wa­li go za konserwatyzm.
     Bierz­mo­wa­ni czy­ta­li też tek­sty mszal­ne, pro­sząc w modli­twie powszech­nej „O łaski dla wszyst­kich zgro­ma­dzo­nych, aby reali­zo­wa­li kró­le­stwo poko­ju, rado­ści i miło­ści”, a w komen­ta­rzu na pro­ce­sję z dara­mi dzię­ko­wa­li Bogu, że „dziś napeł­nie­ni zosta­li mocą Ducha Świę­te­go”. Pod koniec Mszy św. w ser­decz­nych sło­wach wyra­zi­li swą wdzięcz­ność Bogu i ludziom, któ­rzy pomo­gli im w ducho­wym dora­sta­niu: rodzi­com, kapła­nom, kate­che­tom, a ks. Arcy­bi­sku­po­wi za umoc­nie­nie ich dara­mi mądro­ści i rozu­mu, rady i męstwa, umie­jęt­no­ści, poboż­no­ści i bojaź­ni Bożej. Przy­go­to­wu­ją­ce­mu ich kapła­no­wi podzię­ko­wa­li kwia­ta­mi „za ser­ce, tru­dy, zmę­cze­nie i godzi­ny modli­twy w ich inten­cji”.
     Ks. Kar­dy­nał Metro­po­li­ta Wro­cław­ski zwró­cił się też ze sło­wem paster­skim do zebra­nych i dzię­ko­wał za reli­gij­ne wycho­wa­nie dzie­ci, a mło­dzie­ży prze­ka­zał ser­decz­ne rady i wska­zów­ki na dal­sze lata i tłu­ma­czył, że nie moż­na naraz skosz­to­wać wszyst­kie­go, co nie­sie ze sobą doro­słe życie, ale trze­ba stop­nio­wo pozna­wać jego tajem­ni­ce. Wszyst­kich wier­nych zgro­ma­dzo­nych w koście­le umoc­nił też nadzie­ją entu­zja­zmem i udzie­lił paster­skie­go błogosławieństwa. 
     Cie­szył się Arcy­pa­sterz Die­ce­zji Wro­cław­skiej, że Kościół lokal­ny powięk­szył się znów o rze­szę doj­rza­łych wyznaw­ców Chry­stu­sa. Cie­szył się gospo­darz para­fii ks. Pro­boszcz, że uro­czy­stość prze­bie­gła nie tyl­ko spo­koj­nie, ale i pięk­nie. Cie­szył się ks. Janusz Jastrzęb­ski, któ­ry bez­po­śred­nio przez cały rok szkol­ny przy­go­to­wy­wał do tego dnia mło­dzież. W poczu­ciu odpo­wie­dzial­no­ści przed Panem Bogiem włą­czył do współ­dzia­ła­nia rodzi­ców tej mło­dzie­ży i w liście do nich skie­ro­wa­nym napi­sał: „Niech wspól­ny wysi­łek dobre­go przy­go­to­wa­nia mło­dzie­ży klas ósmych do sakra­men­tu bierz­mo­wa­nia przy­nie­sie obfi­te owo­ce miło­ści Boga Ojca, łaski Pana nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa i daru jed­no­ści w Duchu Świę­tym”.
     W ramach przy­go­to­wa­nia do sakra­men­tu rodzi­ce ze swo­imi dora­sta­ją­cy­mi syna­mi i cór­ka­mi uczest­ni­czy­li w trze­ci wto­rek każ­de­go mie­sią­ca we Mszy św. z kaza­niem. Ponad­to dla rodzi­ców były trzy serie kon­fe­ren­cji (oddziel­nie dla każ­dej szko­ły), poświę­co­ne nastę­pu­ją­cym zagadnieniom:
Potrze­ba łącz­no­ści rodzi­ny z parafią;
Treść teo­lo­gicz­na sakra­men­tu bierzmowania;
Rola Eucha­ry­stii w życiu chrześcijańskim.
     Spo­tka­nia dodat­ko­we kapła­na z rodzi­ca­mi odby­ły się też w ramach reko­lek­cji – w tym tygo­dniu, w któ­rym mło­dzież danej szko­ły mia­ła rekolekcje.
     For­mą przy­go­to­wa­nia uczniów do bierz­mo­wa­nia był jesz­cze cykl kate­chez w koście­le w każ­dy wto­rek w kwiet­niu i dwa razy w tygo­dniu w maju. Zakoń­czo­ne one zosta­ły indy­wi­du­al­ną roz­mo­wą kapła­na i kate­che­tów kwa­li­fi­ku­ją­cą kan­dy­da­tów do przy­ję­cia sakra­men­tu bierzmowania.
     Wszy­scy współ­dzia­ła­ją­cy w zre­ali­zo­wa­nym zada­niu mogą więc wyśpie­wać na koniec pieśń „Gau­de, Mater Polo­nia”, któ­ra rado­śnie zabrzmia­ła w sobot­nie popo­łu­dnie dnia 4 czerw­ca br. (1994) zain­to­no­wa­na przez chór kościel­ny na wej­ście J. E. ks. Kar­dy­na­ła Metro­po­li­ty do Wie­czer­ni­ka naszej parafii.